Żegnajcie ferie! Żegnaj luty! - Podsumowanie miesiąca

Hej! Właśnie nadszedł ostatni dzień najkrótszego miesiąca w roku! Swoją drogą to dość niesprawiedliwe - ukradziono nam dzień lub dwa, które mogliśmy wykorzystać na czytanie. Mimo tego niekwestionowanego złodziejstwa udało mi się uzyskać dość zadowalający książkowy wynik, o czym już piszę... 

Książka o książkach, o których nikomu się nawet nie śniło...

Czy chciałbyś żyć w świecie, w którym książki stanowią podstawę życia jego mieszkańców? Czy chciałbyś czuć zapach starych ksiąg i słyszeć poetów deklamujących swe utwory, gdy tylko wychylisz głowę zza drzwi? Czy chciałbyś, by w Twoim mieście znajdowały się setki księgarni, setki wydawnictw i miliony książek? Czy chciałbyś, by niemal cały Twój dzień kręcił się wokół papieru, skór i opowieści? Czy chciałbyś, by książka stała się centrum Twojego życia? Jeśli tak, to witaj w Księgogrodzie!

Zaczarrowana ROZDAWAJKA!!!

Kochani, najmilsi, drodzy czytelnicy! 

Dziś przychodzę do Was z dziesięcioma pięknymi książeczkami z mojej osobistej półeczki! Plan jest taki - osoba, którą wybiorę w losowaniu (nie będziemy bawić się w pytania, ale kto wie, może następnym razem ^^), będzie mogła wybrać sobie trzy z powyżej pokazanych pozycji. Powieści są w bardzo dobrym stanie, jedynie Księżyce Jowisza mają na dole nieco pomarszczony grzbiet. 

Półżartem, półserio #3 Ulubione książkowe (oraz filmowe) schemaciki!

Kochani! Wiecie, kiedy ostatnio na Zaczarrowanej publikowałam "Półżartem, półserio"? Przed wakacjami! Chyba wypaliłam się w tym liceum, straciłam resztki mojego kiepskiego humoru, ale przyszedł czas na poprawę. Udowodnię Wam, że w dalszym ciągu potrafię pisać bezsensowne teksty o niczym i o wszystkim równocześnie, kompletnie od czapy, absurdalne i nietrzymające się kupy! Mam nadzieję, że choć cień uśmieszku pojawi się na Waszych twarzach, że wyciągniecie z tej mojej paplaniny resztki sensu (no dobra, to chyba niemożliwe).

Recepta na nieudany związek? Muzyka, nieco szaleństwa i niezaplanowana nocna podróż

To było całkiem przypadkowe spotkanie. Był koncert. I on tak po prostu się do niej odwrócił. Nick i Norah. Ich znajomość zaczęła się tym jednym zdaniem: "Wiem, że to dziwne pytanie, ale czy miałabyś coś przeciwko udawaniu mojej dziewczyny przez następnych pięć minut?". No i ona... się zgodziła. Czy można odegnać od siebie koszmar nieudanego związku w jedną jedyną noc? Czy szalona podróż dwójki nieznajomych będzie w stanie odmienić ich życie? 

Trzy! To już trzy! Trzy latka! Urodzinki Zaczarrowanej!!!

Kochani, najdrożsi, przewspaniali, cudowni, wytrwali czytelnicy! 

T R Z Y  L A T A!!! 

Czy Wy wiecie, jaki to szmat czasu? Wiecie, ile wydarzyło się przez te trzy lata? Ile wspomnień, chwil, podróży, śmiechów i płaczów, ile książek, recenzji, napisanych komentarzy? Ile godzin wahania, czy aby z tym nie skończyć? Ile radości, że ktoś tu zagląda? Ile planów, tych spełnionych i tych tylko pomyślanych? Ile czasu spędzonego przed ekranem komputera lub z nosem w książce?

A gdyby tak wszystkim nastolatkom wszczepić do mózgów komplanty...?

Pytanie do publiczności: czy ktoś z Was nie słyszał choćby raz o serii Felix, Net i Nika? Czy to w ogóle możliwe? Rafał Kosik powraca z trójką genialnych przyjaciół w już c z t e r n a s t e j części ich przygód. I choć tytuł nie brzmi zbyt zachęcającą i przywodzi na myśl raczej powieść obyczajową dla młodzieży niż science-fiction, to autor po raz kolejny zaskakuje - swoją pomysłowością, poczuciem humoru i niepokojącą wiedzą z niezidentyfikowanych źródeł.

"Dlaczego więc nie chłonąć każdego wspomnienia?"

Tik... Tak... Tik... Tak... 

Czas mija, sekunda za sekundą, minuta za minutą, godzina za godziną, miesiąc za miesiącem, rok za rokiem, w kółko i w kółko, ciągle i ciągle, tik... tak... Nasz czas jest policzony. Na szczęście dla nas nie wiemy, ile czasu jeszcze nam zostało. To dobrze. Życie z myślą, że niedługo umrzemy, byłoby nie do zniesienia. Wprawiałoby nas w obłęd, strach. Nie pozwalałoby nam normalnie funkcjonować. Tik... tak... tik... tak... Liczylibyśmy każdą sekundę. Myślelibyśmy tylko o jednym - o śmierci. I o tym, ile jeszcze moglibyśmy tu na Ziemi zrobić. A już nie możemy. 

Mroczna baśń o PRLu... W rolach głównych: Bubeki, Milipanci i Wroniec

 "Posłuchajcie, to nie zdarzyło się naprawdę"

Stoisz w kolejce. I czekasz. Czekasz. Czekasz... Mijają minuty. Godziny. Stoisz. O! Pół kroczku do przodu. Stoisz dalej. Przed Tobą i za Tobą sznur obcych twarzy, w rękach siaty, mgliste spojrzenia, smutne grymasy. Stoisz tak jak oni. Świat stracił kolory, wkoło betonowe, szare bloki, szarzy przechodnie, szara codzienność. Szarość. Wszechogarniająca. Wracasz do domu. W pokoju smuży telewizor. Coś tam gadają. Patrzysz beznamiętnie, pusto. Jest grudzień. Rok 1981.

Irytująca wspaniałość wzajemnej różnicy zdań - przyherbatkowa pogawędka!

"Czasem chwytanie ulatującej myśli przypomina ściganie ptaka, który wpadł do pokoju. Człowiek się skrada na paluszkach, wyciąga rękę... i fruuu! Ptaszka nie ma, umknął w ostatniej chwili, machając skrzydełkami..."

Alan Bradley – Zatrute ciasteczko