89) Zatrute ciasteczko

Flavia de Luce... Można by wiele powiedzieć o tej osóbce.

Ma dwie starsze siostry, które się nad nią znęcają.

Mieszka we wspaniałej rezydencji Buckshaw.

Zazwyczaj podróżuje na Gladys - to jej rower.

Często jeździ na niej do pobliskiej wioski.

Pyta tam ludzi o przeróżne rzeczy.

Znalazła trupa w ogrodzie.

Więc pyta ludzi o tego trupa.

Lubi też eksperymenty. 

Chemiczne.

Przeprowadza je w swoim laboratorium.

Jej pasją są trucizny.

Ostatnio zainteresowała się także filatelistyką.

Bo znalazła pewien znaczek.

W dziobie zdechłego bekasa.

Aaa... i ma jedenaście lat. 

Flavia de Luce jest zdecydowanie ciekawą dziewczynką. A odkąd znalazła w swoim ogrodzie trupa, który umierając wydyszał w jej stronę ciche Vale, ma wspaniałą okazję, żeby popisać się swoimi umiejętnościami detektywistycznymi oraz wiedzą na temat chemii. Kim jest nieżywy nieznajomy? Kto go zabił? Jakie znaczenie w tym wszystkim mają znaczki pocztowe? Czy Flavii, działającej na przekór policji, uda się rozwiązać tę zagadkę?

"Czasem chwytanie ulatującej myśli przypomina ściganie ptaka, który wpadł do pokoju. Człowiek się skrada na paluszkach, wyciąga rękę... i fruuu! Ptaszka nie ma, umknął w ostatniej chwili, machając skrzydełkami..."

Do książki Alana Bradleya zachęciła mnie siostra. Cały czas ględziła mi, jak dobra to książka, jak ciekawy język, a Flavia to, a Flavia tamto... No cóż, podziałało. Wypożyczyłam z biblioteki, przeczytałam i muszę przyznać, że się nie rozczarowałam. Nie wiem, czy kiedyś natknęliście się na "Zatrute ciasteczko", ale jest to powieść dość znana i doceniana. Sam Alan Bradley przypomina mi jakąś postać z bajki, jakiegoś czarodzieja... Nie uważacie? Muszę przyznać, że czytając jego powieść rzeczywiście czułam się, jakbym przeniosła się do jakiegoś innego świata.

Może wrócę jeszcze raz do Flavii. Ta jedenastolatka jest zdecydowanie najciekawszą i najdziwniejszą postacią w całym Bishop's Lacey. Już w pierwszej scenie, kiedy to próbuje wydostać się z szafy, w której zamknęły ją jej siostry - Dafne i Ofelia, można wywnioskować, że jest to osóbka niebanalna i bardzo inteligentna. W końcu nie każda dziewczynka w jej wieku pała tak wielką miłością do chemii. No i nikt na widok trupa nie czuje... zainteresowania. Nikt także nie ma tak specyficznego myślenia. Oczywiście widzimy tu narrację pierwszoosobową, z punktu widzenia Flavii i muszę przyznać, że autor naprawdę wczuł się w postać. Inni bohaterowie książki nie są już może tak fascynujący jak nasza chemiczka, ale trzymają poziom. Szczególnie upodobałam sobie Doggera, ogrodnika w Buckshaw, dosyć tajemniczego człowieka, który miewał ataki.

"Jeśli ciasteczko nie słodkie u dna,

Cóż po tym, że kryzy ma?"

William King, Sztuka gotowania

Co jest charakterystyczne jeszcze dla tej powieści? Wiele wplecionych w nią nawiązań do angielskiej kultury i literatury. Dowiedziałam się, że Alan Bradley jest anglofilem (zresztą akacja książki umieszczona jest oczywiście w małym miasteczku w Anglii, w połowie XX wieku), co można było łatwo zauważyć. Przykładem jest chociażby sam tytuł, tłumacząc z oryginału byłoby to "Ciasteczko słodkie u dna", ale tłumacz zdecydował się nazwać książkę inaczej. Zresztą, tytuł nawiązuje do pewnego wierszyka (widoczny powyżej). Nie mam pojęcia jednak, co on znaczy, może mnie olśnicie? Tłumacz, pan Jędrzej Polak, musiał mieć trudny orzech do zgryzienia. Nie tak łatwo znowu przetłumaczyć książkę z jednej kultury, z jednego języka, na inny, prawda?

Sama historia - zagadka kryminalna, trup w ogrodzie - wydawały się dosyć proste. Cała zbrodnia nie była znów taka skomplikowana, choć oczywiście nie udało mi się zgadnąć, kto był sprawcą. Przykro mi, ale nie jestem Flavią de Luce. Wydarzenia sobie szybciutko lecą, Flavia odkrywa nowe poszlaki, miewa pewne olśnienia, powoli dochodzi do rozwiązania - a my razem z nią. Tyle. Zanim się obejrzysz, będziesz czytał ostatnią stronę, słowo daję. Nawet nie wiem, kiedy ja skończyłam czytać "Zatrute ciasteczko".

Na koniec mogę Wam polecić dwa króciutkie filmiki o całej serii Alana Bradleya. Jeśli macie ochotę, to kliknijcie TUTAJ i TUTAJ. Właśnie z nich dowiedziałam się kilku ciekawych rzeczy o "Zatrutym ciasteczku".

Więc jeśli kochacie opowieści z klimatem, o morderstwach, dziwnych wydarzeniach, czy znaczkach pocztowy, jeśli chcecie się dowiedzieć, kim jest wspomniany wcześniej bekas (dobra, powiem - to ptak), jeśli lubicie czytać o niezwykłych dziewczynkach i jesteście fanami chemii, jeśli lubujesz się w angielskiej literaturze, jeśli masz ochotę na coś innego  - to książka stworzona dla Ciebie.  

"Zatrute ciasteczko" Alan Bradley, Wyd. Vesper, str. 366

. . .

Ostatnio czytanie idzie mi raczej wolno, dlatego recenzje będą pojawiać się... no, rzadziej ^^ Dalej próbuję skończyć "Krzyżaków" i to na razie zajmuje mój czas. Ze zdziwieniem muszę stwierdzić, że ta lektura wcale nie jest tak zła, jak wszyscy mówią. Mnie się nawet podoba :) 

Chciałabym się Wam jeszcze pochwalić - niedawno dostałam drugie miejsce w konkursie na recenzje swojej ulubionej książki! Zrecenzowałam "Magiczne lata" i choć nie byłam z tego tekstu zbyt zadowolona, dostałam w nagrodę książkę "Fantastyczny Kraków" Pawła Dunina-Wąsowicza. Jest o literaturze fantastycznej z tłem w Krakowie. No, zobaczymy.