81) Uroczysko

Na pewno każdy z nas w dzieciństwie słuchał opowieści o magicznych, nieznanych krainach, dziwnych stworzeniach, o dobru, które próbuje zwalczyć zło i o niewyjaśnionych zjawiskach, które w naszym świecie nie powinny mieć miejsca. Słowem - o innych światach, innej rzeczywistości. Każda z tych opowieści przenosiła nas gdzieś indziej. Raz było to podwodne królestwo, gdzie rządziły gadające ryby i syreny, raz niezwykła, magiczna kraina ukryta w szafie, a raz królestwo małych stworzeń mieszkających w ziemi. Na pewno marzyliśmy o tym, aby kiedyś, przeżyć tak fascynującą przygodę, jak bohaterowie historii, chcieliśmy przenieść się tam, gdzie jeszcze żaden śmiertelnik się nie dostał. A gdyby okazało się, że magia, inna rzeczywistość, kryje się całkiem niedaleko? Ot, w pobliskim lesie? 

Przenieśmy się na chwilę do Nieprzebytego Boru, gdzie znowu uwierzymy w mówiące zwierzęta i niezwykłe zdolności.

80) Cafe plotka

Czasem stojąc sobie na korytarzy w szkole, wcinając batonika i czekając na dzwonek, wkręcamy się z kimś w rozmowę. Gadamy o zainteresowaniach, o planach na wieczór, o zabawnych sytuacjach, a czasem... o pewnych ludziach. Mówimy o nich nie zawsze dobre rzeczy, ujmując to jaśniej. Komentujemy ich (karygodne) zachowanie, opisujemy różne (kompromitujące) sytuacje, oceniamy ich (raczej zły) wygląd i charakter. Prawda? Nie wiem, czy taka jest ludzka natura, ale zawsze mówimy o tych raczej gorszych stronach drugiej osoby. A czasem te złe strony i wady wymyślamy sobie sami. Ot, z czystej niechęci. Wolność słowa, czyż nie?

Ola to licealistka, która już niedługo kończy osiemnaście lat. Na tę okazję organizuje urodziny w teatrze, sama zresztą swoją przyszłość wiąże z aktorstwem. Jednak od jakiegoś czasu otrzymuje negatywne opinie na swój temat, dziwne filmiki i niepochlebne komentarze. Kto i dlaczego próbuje ją oczernić?

Blogosfera - tym razem minusy

Niedawno pojawił mi się post mówiący o tym, co w blogosferze kocham, więc teraz to, czego nie lubię. Ach, pożalę się trochę, co tam. Zapraszam do dyskusji. 

Co mnie denerwuje w blogosferze... 

79) Niezgodna

Chciałabym z góry ostrzec, że moja opinia tej książki jest ciągle... niejasna, więc ta "recenzja" może być nieco poplątana i chaotyczna. Mam nadzieję, że mnie rozumiecie.

Ci, którzy chcą władzy i ją osiągają, żyją w ciągłym strachu, że ją stracą.

Wyobraźcie sobie świat, w którym panuje podziała na... ludzkie charaktery. Aby zwalczyć w sobie wady, aby stać się kimś lepszym, państwo podzieliło się na pięć frakcji - Nieustraszoność, gdzie najważniejsza jest odwaga, Altruizm, gdzie liczy się bezinteresowność, Serdeczność, gdzie wszyscy są życzliwi, Prawość, gdzie nikt nie kłamię i Erudycję, gdzie liczy się inteligencja. W wieku szesnastu lat przechodzi się specjalne testy, które pokazują, do jakiej frakcji najbardziej się pasuje. Można albo zostać ze swoją rodziną, albo wybrać nowe życie, wśród innych reguł, ideałów, w innej frakcji. Masz wybór. Więc wybieraj.

78) Duża kieszeń na kłopoty

Czy marzyliście o tym, aby kiedyś przeżyć szaloną i niezapomnianą przygodę? 

Często czytając książkę lub oglądając film zazdrościmy bohaterom wszystkich niesamowitych przeżyć i sytuacji bez wyjścia. Chcielibyśmy tak jak oni uciekać przed gangsterami, szukać skarbu, rozwiązywać starożytne łamigłówki, ukrywać się w lesie, czy w piwnicy... Żyć pełnią życia, zrobić coś niemożliwego, wyjść cało z każdej opresji! Przy tych niebezpiecznych zmaganiach i chodzeniu na krawędzi - czy nasze zwyczajne życie nie wydaje się nudne? Zbyt spokojne i poukładane? Naprawdę nigdy nie mięliście ochoty zrobić czegoś szalonego, nieobliczalnego i porywającego? Nigdy nie chcieliście się poczuć jak te postacie z książek?

Kamienie na szaniec - film

Nasza pani z polskiego stwierdziła, że musimy, po prostu musimy iść na ten film, skoro niedługo Kamienie na szaniec będą naszą lekturą. No i poszliśmy. Postaram się opisać Wam moje wrażenia, więc ten post będzie takim zbiorem myśli, moją luźną opinią, oceną ekranizacji książki Aleksandra Kamińskiego, którą miałam okazję już zresztą przeczytać (tutaj moja recenzja). Cóż, zobaczymy, jak mi to wyjdzie... 

77) Gorzkie słodkie pocałunki

"Ta książka jest o miasteczku, którego nie ma. I o ludziach, których nie ma. Wiem o tym doskonale, ponieważ z myślą o nich ją napisałam" 

Tak właśnie Krystyna Siesicka rozpoczyna swoją powieść. Powieść o pewnym miasteczku, w którym wszyscy się znają. Powieść o pani Marysi i jej sklepie. Powieść o pewnych zdarzeniach pewnego lata. Powieść o Żanecie z tajemniczymi, fiołkowymi oczami i o Natalce, o Dropiatym, o pewnym psie i pewnej kotce. I o wielu innych zwykłych ludziach (i nie tylko ludziach). To po prostu ciepła opowiastka, w której występują różne odmienne charaktery. 

Jeśli chodzi o styl pisania Siesickiej, to mimo tego, że może wydawać się niektórym nieco niewspółczesny, ja go bardzo lubię. Autorka zawsze pisze ciepło, mądrze i treściwie. Jej książki są niegrube, jednak Siesicka umie w nich opisać co trzeba. W każdej jej powieści jest dużo emocji i uczuć. I to chyba lubię najbardziej, bo w innych książkach opisywanie uczuć i jakiś ważniejszych wartości wychodzi często sztucznie, nieszczerze i nieprzekonująco. Tutaj nie. W książkach Siesickiej jest to naturalne, prawdziwe i piękne.

Zienkowe rozmyślania...

Na początek krótki wstęp (na początek wstęp, masło maślane, ale co tam ^^). Dosyć długo nie pisałam takich dyskusji, zienkowych rozmyślań, więc postanowiłam to wznowić. Trochę pomarudzę, trochę się wyżalę, trochę pomyślę i się pozachwycam. Jeśli macie ochotę przeczytać, jakie widzę plusy w blogosferze i chcecie podzielić się ze mną swoją opinią - zapraszam cieplutko! Niedługo pojawi się post podobny, tylko z minusami. 

Blogosfera i książkowi maniacy - tym razem plusy

76) Strych Tesli

"Strych Tesli" to pierwsza część serii Stowarzyszenia Acceleratich, w której poznajemy czternastoletniego Nicka. Gdy wraz z ojcem i bratem przeprowadza się do nowego domu (stary, cóż, niestety spłonął), znajduje na strychu dziwne przedmioty, które bierze za zwykłe, niepotrzebne graty. Urządza garażową wyprzedaż, na którą przychodzi podejrzanie wielu ludzi. Pozbywa się wszystkich przedmiotów. Niestety, dopiero później dowiaduje się o specjalnych właściwościach każdego z nich. Magnetofon nagrywa myśli, dziecięca zabawka kończy zdania, toster strzela laserami. Wynalazcą tego wszystkiego jest nie kto inny, jak wielki Nicola Tesla. 

Jak te niewinne urządzenia zmienią losy Nicka? Kim są tajemniczy mężczyźni w garniturach? I dlaczego Tesla za wszelką cenę chciał ukryć swoje szalone wynalazki?

75) Tylko Ciebie chcę

Step, główny bohater książki "Trzy metry na niebem", wraca do Włoch po dwuletnim pobycie w Stanach. Przeszedł metamorfozę, zmienił się i wrócił. Szybko się okazuje, że jego przeszłość o nim nie zapomniała i że on o niej nie zapomniał. Wśród nowych znajomych, nowej pracy i nowego mieszkania kręcą się wspomnienia o niezapomnianych bijatykach, motorowych wycieczkach ze znajomymi, o Pollo... i o minionej miłości, Babi. Czy warto wracać do tego, co było? Czy warto dać szansę przeszłości? Czy lepiej zapomnieć i iść dalej?

Wśród tego całego zamieszania Step poznaje Gin. Piękną, spostrzegawczą, żywiołową i nieobliczalną. Czy dzięki niej zdoła zapomnieć o Babi i o swojej burzliwej przeszłości?

"Nie ma nic gorszego niż człowiek, który się czegoś spodziewa...I którego nic nie spotyka."

Już niedługo wiosna!

Tak, wiosna zbliża się do nas małymi krokami. Zrobiło się cieplej, zimowa kurtka została schowana, widać już (i słychać) przylatujące z powrotem ptaki... Cieszę się, bo zima jest zdecydowanie za zimna, a wiosna to piękna, jeśli nie najpiękniejsza, pora roku. Kocham, kocham caaałym serduszkiem! Niech zima idzie precz! Trochę odbiegam od tematu, bo ten post jest podsumowaniem niezbyt mroźnego lutego. To był dla mnie zdecydowanie dobry miesiąc, oczywiście jeśli chodzi o książki i bloga. No to zacznijmy od statystyk: