Ulubieńcy i straceńcy 2015. Wielkie Podsumowanie

Kolejny rok minął tak szybko, że ledwo to dostrzegłam. a mimo to, gdy sięgam pamięcią do lutego czy marca, wydają mi się to wydarzenia tak odległe. Pfff, aż nie chce się wierzyć, że to było w tym roku! A jednak wolno płynie ten czas! Dziś mam dla Was dużo książek - książek, które poznałam w 2015 roku i które zasłużyły na miana najlepszych lub najgorszych pozycji tych 365 dni.

Najulubieńcze, nalepsiejsze, najukochańsze

Tak szczerze Wam powiem - nie miałam w czym przebierać, wybierając książki do tej kategorii. Owszem, przeczytałam w tym roku wiele interesujących pozycji, ale takich, które by mnie autentycznie zachwyciły i oczarowały? Zdecydowanie moim numerem jeden zostały dwie pierwsze części Trylogii Władzy: Fałszywy książę i Król uciekinier. Jeśli jeszcze nie czytaliście - s z y b k o to zmieńcie!!! Totalny geniusz, nie dopatrzyłam się niczego, co mogłoby mi się ewentualnie nie spodobać. Ubóstwiam wręcz i czekam niecierpliwie na ostatni tom, o którym jakoś nic nie słyszę... Błagam, niech się wydawnictwo pośpieszy z tłumaczeniem! Na miejscu drugim stawiam moją kochaną Jeżycjadę, a więc zachwycający Feblik. Małgorzata Musierowicz wraca na odpowiednie tory, a jej dwie najnowsze powieści łapią za serducho i wywołują mnóstwo ciepłych uśmiechów na twarzy. Polecam romantykom i osobom spragnionym delikatności, subtelności oraz rodzinnej atmosfery. Dochodzimy do Vanga i powiem Wam tak - nie miałam prawa nie pokochać tej powieści. Wiecie dlaczego? Wiecie, kto napisał tę książkę? Autor przecudownego Tobiego, powieści mojego dzieciństwa, którą wprost wielbię i zawsze wspominam z sentymentem. Vango jest niemal tak samo urokliwy, magiczny, poruszający, posiada w sobie jakąś subtelność i niezwykły czar. Ale powiem Wam tak szczerze, w sekrecie - niewiele już z tej książki pamiętam, może to z powodu zakręconej nieco fabuły i całej masy pobocznych wątków? Sekretne życie pszczół podbiło mi serce swoją prostotą. Historia, nie mająca w sumie w sumie nic zadziwiającego, a mimo to pociągająca i zachwycająca. I styl pisania autorki, i jej szczerość, i bohaterowie - to wszystko razem tworzy powieść piękną, poruszającą i ciekawą. Ex aequo czwarte miejsce zajmuje Pisane szkarłatem. Nie mam pojęcia, co takiego ta książka w sobie ma, ale podobała mi się, wciągnęła, zaintrygowała i mam ochotę na więcej!

Porażki, nieporozumienia, zawody, gnioty

Wiele było w tym roku pozycji, którym czegoś brakowało i tych, które mnie zawiodły. Naprawdę przykro mi to mówić. Wolałabym powiedzieć, że pod kątem czytelniczym był to rok wyśmienity, pełen świetnych pozycji. Niestety - wydaje mi się, że tych gorszych było nieco więcej, niż tych lepszych. Cóż, może odbiję się w 2016, a tym czasem przechodzę do tematu... W tym roku mocno oberwało mi się od Ewy Nowak, autorki pewnie Wam znanej serii miętowej. Musicie wiedzieć, że do czasu Ogona Kici i Mojego Adama uważałam ją za jedną z najlepszych autorek książek młodzieżowych. Teraz opinia ta leci na łeb na szyję. Powyższe powieści nie miały w sobie tej autentyczności, zrozumienia i humoru, brakło im tego, za co zawsze podziwiałam panią Nowak. Szkoda. Po Miniaturzystce spodziewałam się bardzo wiele, pamiętam, że niezwykle się na tę książkę nakręciłam. I co? Sromotna klęska. Autorka miała pomysł, miała kunszt, zabrakło... w sumie trudno mi to określić. Ale przy lekturze towarzyszyło mi uczucie obrzydzenia i zniechęcenia. Nie chciało mi się nawet tego kończyć. Okropność. O Will Grayson, Will Grayson nawet nie chce mi się mówić. Kolejne rozczarowanie. Nie było w tej powieści niczego ciekawego, intrygującego, pouczającego - totalne zero. Podobnie Miasto Kości - nic wartościowego, a styl pisania autorki błaga o pomstę do nieba. Film jeszcze gorszy, jeśli to w ogóle możliwe (przepraszam fanów). Płatki na wietrze chyba jednak w pojedynku na najgorszą powieść roku zwyciężają. Okropna, nieszczera, nudna, o niczym, beznadziejna kontynuacja Kwiatów na poddaszu, które również nie wywarły na mnie zbyt wielu pozytywnych emocji. Ale to? Coś strasznego.

Miłe, przyjemne, całkiem niezłe, warte polecenia

Czyli takie książki, które może nie wywołały we mnie większych emocji, ale mogłam z nimi spędzić miło czas. Na początku - Eleonora i Park, powieść, o której było głośno i która naprawdę pozytywnie mnie zaskoczyła. Nie jest to głupiutka powiastka dla młodzieży, ale naprawdę ciekawa pozycja o pierwszej miłości, nie wyidealizowanej, ale prawdziwej, uroczej. Jest mega słodka, jednak w jak najlepszym tego słowa znaczeniu. Między światami to powieść dokumentalna, interesująca historia dziennikarki niesłusznie więzionej w Iranie. O Złodzieju pioruna chyba mówić nie muszę. Do lektury podchodziłam sceptycznie, głównie przez film, który był naprawdę słaby. Szybko jednak okazało się, że książka niewiele ma wspólnego z adaptacją filmową i dzięki za to. Trylogia Czerwonych Pustyni i jej pierwsza część, Krwawy szlak, okazały się być miłymi odmóżdżaczami, autorka miała ciekawy pomysł i potrafiła zaskoczyć czytelnika. Na koniec BZRK autorstwa Michaela Granta. Musicie wiedzieć, że właśnie ten pan napisał Gone, serię, którą swego czasu uwielbiałam, teraz już nieco rozmyła mi się w pamięci, ale pamiętam, ile emocji mi przyniosła. BZRK jej nie dorównuje, ale to miłe czytadło w podobnym stylu. 

Niewiadome, pełne sprzeczności, niedopasowane

To zestawienie jest... Cóż, trafiły tu wszystkie te pozycje, do których nie potrafią sobie żadnej rozsądnej opinii wyrobić. Wspomniane już Kwiaty na poddaszu wywarły na mnie tak wiele emocji - i to emocji całkiem skrajnych, że nie wiem już, czy wygrywa niechęć, czy może ciekawość. Podobnie z Zabłądziłam. Moje odczucia względem tej książki zmieniały się jak w kalejdoskopie.Najpierw byłam zauroczona i zachwycona, spodobał mi się styl pisania Agnieszki Olejnik, charakter głównej bohaterki... A potem poszło w schemat i od razu książka stała mi się obojętna. Wybacz mi, Leonardzie wszyscy wychwalali, dlatego sama postanowiłam tę powieść przeczytać. No i wszystko byłoby cacy, gdyby nie denerwujący główny bohater, jego skrzywiony obraz rzeczywistości i głupota, którą, nie wiadomo czemu, autor przedstawił jako mądrość. Niczego wzruszającego i poruszającego się nie doszukałam. Zimową opowieść czytałam kilka miesięcy, bo choć zachwyca warsztat pisarski Helprina i ta nutka tajemniczości, to jednak... książka przynudzała. Przynajmniej w moim odczuciu. W końcu Atrofia, jedna z niewielu powieści z gatunku paranormal romance jakie przeczytałam w tym roku. Książka mi się spodobała, sama nie wiem dlaczego. Prawdopodobnie przez genialny pomysł autorki i świat, który stworzyła. Żałuję, że w Polsce nie zostały wydane kolejne części, bo chętnie bym po nie sięgnęła.

Epickie - czyli poza wszelkimi kategoriami

Są takie książki, o których nie mogę mówić inaczej, jak w samych superlatywach. Do takich właśnie pozycji zaliczają się powieści o polskiej historii, przepełnione patriotyzmem, odwagą i siłą ducha. Bo gdy je czytam, rozpiera mnie duma i radość, i tak ogromny zachwyt! Kamienie na szaniec czytałam już po raz drugi, tym razem jako lekturę. Cóż, kocham Rudego, Alka i Zośkę, kocham tę historię - p r a w d z i w ą historię. Polecam z całego serducha, choć pewnie większość z Was czytała już tę książkę (jeśli zaś obejrzeliście tylko film - jest sto razy gorszy!). Ogniem i mieczem wcisnął mi tata. I choć początki Sienkiewicz ma trudne, męczące i nieciekawe, potem akcja się, o dziwo, rozkręca. Uwielbiam język Sienkiewicza, uwielbiam jego opisy bitew, choć normalnie nie mogę takowych opisów znieść. Uwielbiam wszystkich bohaterów, zwłaszcza Bohuna, Wołodyjowskiego i Zagłobę. Dywizjon 303 to kolejna lektura i piękne, malownicze opisy samolotów (naprawdę nie wierzę, że to mówię...) i powietrznych bitew. I ogromnego poświęcenia, i odwagi. Jak tu nie kochać? Na koniec troszeczkę z innej beczki - bezkonkurencyjna Agata Christie i Morderstwo w Orient Expressie. Jak zwykle ogromne zaskoczenie i przecudowny Poirot. 

No i to by było na tyle. Które z wyżej wymienionych książek czytaliście? Które Wam się podobały, a które zawiodły? Jakie książki w 2015 wywarły na Was największe wrażenie? 

A na koniec...

Szczęśliwego Nowego Roku!