Trzy! To już trzy! Trzy latka! Urodzinki Zaczarrowanej!!!

Kochani, najdrożsi, przewspaniali, cudowni, wytrwali czytelnicy! 

T R Z Y  L A T A!!! 

Czy Wy wiecie, jaki to szmat czasu? Wiecie, ile wydarzyło się przez te trzy lata? Ile wspomnień, chwil, podróży, śmiechów i płaczów, ile książek, recenzji, napisanych komentarzy? Ile godzin wahania, czy aby z tym nie skończyć? Ile radości, że ktoś tu zagląda? Ile planów, tych spełnionych i tych tylko pomyślanych? Ile czasu spędzonego przed ekranem komputera lub z nosem w książce?

Ile zmian?

Gdy zaczynałam moją blogową przygodę, gdzieś w lutym (dalej nie wiem, którego dnia, po prostu zapomniałam. Chyba był to 11.02... albo 17.02...) roku 2013, mając lat trzynaście, a więc chodząc do klasy pierwszej gimnazjum... miałam zero doświadczenia, a o blogosferze nie wiedziałam kompletnie nic. 

Ostatnio robiłam na blogu porządki. Wiecie, przeglądałam stare posty, poprawiałam, podczytywałam... (Na marginesie - pewnie jeśli ktoś z Was spojrzał na archiwum Zaczarrowanej spostrzegł pewną niezgodność. Tak, usunęłam kilka pierwszych miesięcy moich blogowych początków. Nie potępiajcie mnie! Tego naprawdę nie dało się czytać! Najchętniej cały rok 2013 wsadziłabym do kosza, ale jednak sentymenty mi nie pozwalają.) I załamywałam ręce. Coś ty dziewczyno robiła! Wyobraźcie sobie, że ta niedomyślna osóbka (za nic nie  przyznam się, że to byłam ja - raczej jakaś moja wadliwa wersja, klon, nie wiem co) nie znała funkcji "wklej jako zwykły tekst", nader często zdarzały się jej błędy, wklejała zdjęcia nieostre i... wiecie, szkoda słów. Było kiepsko. A pozytywne zmiany przychodziły dość powoli. 

Czy mogłabym wskazać jakiś punkt przełomowy w rozwoju Zaczarrowanej?

Chyba będzie to końcówka tego nieszczęsnego roku 2013. Marzenka się ogarnęła. Wzięła w garść. Poprawiła to i owo. 

Nie! Jednak nie! Przełom był później. Lipiec 2014. Dlaczego? 

1) Usunęłam kota z nagłówka. 2) Skończyłam z numerowaniem recenzji. 3) Moje opinie w końcu zaczęły przybierać odpowiednie rozmiary (ok, ok, to było nieco wcześniej). Poza tym z okresu tamtych wakacji pochodzą jedne z recenzji, które najbardziej zapadły mi w pamięci: do Dumy i uprzedzenia, Bransoletki, Syreny, Białej jak mleko, czerwonej jak krew. 

A może jeszcze później? Październik 2014. ZMIANA ADRESU. 

Tak, to była dopiero rewolucja! Istne szaleństwo, nowy start. Ale wydaje mi się, że wyszło mi to na dobre. Choć było masę problemów, nie żałuję. To miejsce odżyło, przeobraziło się, wypiękniało! 

Warto wspomnieć też o... grudniu 2015. 

Wtedy właśnie usunęłam z Zaczarrowanej pajęczyny, posprzątałam, ogarnęłam bloga po pustkach, które nastąpiły tu przez zmianę szkoły (wielki przeskok z gimnazjum do liceum) i pisanie olimpiady. Zaczęłam do recenzji wstawiać własne zdjęcia, a w styczniu zmieniłam (znowu...) wygląd bloga. 

Skończmy z przeszłością i wróćmy do teraźniejszości...
Kochani! Dziękuję, że wciąż tu ze mną jesteście, że tu zaglądacie, czytacie i komentujecie. Wiem, że teraz polecę banałami, ale jakbym mogła inaczej - bez Was nie byłoby tego miejsca! Już dawno przestałabym pisać, gdyby nie motywacja, którą mi dajecie. Bez Was Zaczarrowana już nie by istniała. Dziękuję, dziękuję, dziękuję! Szczególne podziękowania chciałabym złożyć Kolorowemu Stworzonku i Catherine, które są tutaj ze mną od... bardzo dawna i których komentarze zawsze wywołują u mnie najszerszy uśmiech. Jesteście najlepsze! ^^

Dziękuję też wszystkim blogerom (a raczej blogerkom, bo w dalszym ciągu to one w blogosferze dominują), na których stronki zaglądam i które mnie inspirują do dalszej pracy!

Dziękuję wszystkim wydawnictwom, które do tej pory mi zaufały!

Dziękuję pisarzom, których dzieła mnie zachwyciły lub wręcz odwrotnie, a także tym, których powieści nie miałam jeszcze okazji poznać!

Dziękuję wszystkim bibliotekarzom oraz pracownikom księgarni tego świata, że dzięki nim mogę poszperać wśród regałów, gdzie zawsze znajdzie się coś ciekawego!

Dziękuję każdemu książkomaniakowi!

I wszystkim, którzy sprawiają, że istnieją książki, które mogę czytać! Które mogę kochać! O których mogę pisać!

Czy mam jakieś blogowe plany na przyszłość? 

1) Więcej czytać. 

2) Więcej pisać.

3) Więcej komentować. 

I tego się trzymajmy! Jak na razie mam mnóstwo pomysłów i zapału, jestem pełna motywacji i chęci do działania. Jest dobrze! Blogowanie wciąga i wiem, że gdybym przestała, to bardzo by mi tego brakowało. Mam więc nadzieję, że dobiję do pięciu, dziesięciu lat blogowania, że nie zabraknie mi książek i sił. ^.^

Do napisania wkrótce!