Tajemnica sióstr Brontë...

Moje zauroczenie niewątpliwie uzdolnionymi siostrami zaczęło się od przeczytania Jane Eyre. Piękna historia miłości Jane i Rochestera mnie po prostu urzekła, opisy były piękne i klimatyczne, a styl dziewiętnastowiecznej Anglii przypadł mi do gustu. Potem były kolejne powieści Charlotte, następnie Wichrowe wzgórza (które nie przypominają niczego, co do tej pory czytałam). I choć trochę do poznania wszystkich dzieł sióstr Brontë mi zostało, to i tak jest zachwycona ich stylem, opowieściami, bohaterami... W celu poznania lepiej ich historii, zawitałam na swojej półce dwie pozycje... 

Pierwszą z nich jest książka Eryka Ostrowskiego Charlotte Brontë i jej siostry śpiące. Swoista biografia zagranicznych pisarek. Czy możliwe jest, aby tylko jedna z sióstr była odpowiedzialna za napisanie wszystkich powieści? Także tych, których autorstwo przypisuje się Emily i Anne? Kobieta-tajemnica. Jej historia, domysły, przemyślenia, fakty, listy, dzieciństwo, młodość, rodzina, miłości i marzenia. Opowieść z życia jednej z największych zagadek literatury. Książka jest dość sporych rozmiarów, ale raczej nie należy się dziwić. Autor przeplata kolejne strony ilustracjami, fragmentami listów i powieści. Podziwiam polskiego autora za to, że chciał opisać tak skomplikowaną historię. Tak pełną niedopowiedzeń i sekretów. Historię sióstr i tej jednej, genialnej, której książki do dziś są uważane za arcydzieła literatury angielskiej, które zachwycają kolejne pokolenia, nie pozwalają się oderwać. Jeśli chcecie poznać z pewnością inspirującą postać Charlotte, a także zachęcić się do sięgnięcia po jej książki (a warto) to myślę, że powinniście sięgnąć po biografię napisaną przez Eryka Ostrowskiego. 

"Brontë skutecznie zacierała ślady. Starała się sama nadać rysy swojemu portretowi, któremu my, potomni, będziemy się przyglądać i który będziemy podziwiać"

Czy to, co napisał Ostrowski, jest prawdą? Nie wiemy i nigdy się nie dowiemy. Charlotte postarała się o to, aby nikt dogłębnie nie poznał prawdy. Ale nie chcielibyście choć nieco odsłonić rąbka tajemnicy? 

Nie wiem, co jeszcze na temat tej biografii mogłabym napisać. Nie nazwałaby jej arcydziełem, choć z tego co wiem, zdobyła wielu fanów. I nikogo to nie powinno dziwić, bo w końcu sam temat książki, a raczej główne jej bohaterki, są niesamowicie ciekawe. 

"Charlotte Bronte i jej siostry śpiące" Eryk Ostrowski, Wyd. MG, str. 620

Kolejną pozycję, która przybliżyć mi miała postać pisarki, jest książka napisana przez jej bliską przyjaciółkę, autorkę znaną z takich tytułów jak Północ i południe, Ruth, czy Żony i córki. I przyznam się od razu, że książki nie przeczytałam, ale zrobiła to moja siostra ^^ Zapraszam na jej relację ("nieco" dłuższą niż moja, ale i emocje wydały mi się większe).

Klimat Jane Eyre był niepowtarzalny, drugiej takiej książki nigdy nie czytałam i wiem, że najpewniej nigdy nie przeczytam. Powieść tajemnicza, a jednocześni prosta, dająca do myślenia. Autorka była dla mnie wielką niewiadomą, bo cóż mogłaby taka Stasia o niej wiedzieć? Tylko tyle, że dwie jej siostry również pisały i żyły w pierwszej połowie XIX w. Mimo to myślę, że przed przeczytaniem biografii znałam Charlotte Brontë. Kiedy odkrywałam Jane Eyre w ciemnych zakamarkach mojego umysłu zaczął tworzyć się zarys cichej, bystrej kobiety, która spojrzeniem swych inteligentnych oczu wydobyłaby pół prawdy o mnie.  Bardzo szanuję takie osoby, które nie muszą dużo mówić, by człowiek czuł przed nimi respekt, które potrafią milczeć i obserwować. Jestem, więc zaszczycona, że mogłam poznać tą kobietę. Jak się później okazało obraz, który powstawał, gdy czytałam jej powieści niewiele różnił się od tego nakreślonego przez Elizabeth Gaskell.

Początek biografii z początku wydaje się zupełnie nie na miejscu, bo opisuje wszystko tylko nie Charlotte. Ale to tylko takie pierwsze wrażenie. Myślę, że bez niego czytelnik nie nastroiłby się odpowiednio do książki, nie poczuł tego chłodnego surowego klimatu, specyfiki mieszkających tam ludzi, myśli, która kierowała społeczeństwem. To jest potrzebne, by zrozumieć. I ciekawe. Mrożące krew w żyłach historie, dziwaczne legendy i przyzwyczajenia.  Oschli mieszkańcy, którzy próbują ze wszystkim poradzić sobie sami. Elizabeth zdaje się nie pisać biografii, ale powieść, której główną bohaterką jest Charlotte Brontë. Magia. Aż czasem trudno było mi uwierzyć, że wszystkie opisywane zdarzenia są prawdziwe.

Rodzina Brontë zdawała się zupełnie oderwana od rzeczywistości. Szóstka małych dzieci, pastor i schorowana żona, którzy mieszkają na zupełnym odludziu, w cieniu wrzosowisk. Dzieci o poważnym inteligentnym spojrzeniu. Ich historia była smutna, w klimacie Wichrowych Wzgórz. Postacie opisywane w Jane Eyre okazywały się istnieć naprawdę tylko pod innymi imionami, miejsca również.

Bardzo cieszę się, że mogłam poznać życie tak ciekawej, niesamowitej osobistości. Jej biografia wciąga bez reszty, jest takim przerywnikiem od codzienności. Moja pani z pianina musiała podejść do mnie i niemalże krzyknąć mi do ucha, żebym wchodziła na lekcję, bo świata poza tą książka nie widziałam (no, może to też być wina mego braku podzielnej uwagi).

Jest jednak mały szczegół, który nie spodobał mi się w tej biografii, a była nim jej autorka - przyjaciółka Charlotte Brontë. Po przeczytaniu wstępu Eryka Ostrowskiego poczułam do niej niezwykłą niechęć, bo dowiedziałam się jakich sposobów użyła, by wydać tą biografię, brrr... Za dzieło o Charlotte wzięła więcej pieniędzy niż kiedykolwiek Charlotte za swoją książkę, czy to nie jest straszne? A może po prostu pani Brontë była taka skromna? Nie wiem.

Nie przeciągając: Charlotte Brontë jest geniuszem!

"Życie Charlotte Brontë" Elizabeth Gaskell, Wyd. MG, str. 625

Za możliwość poznawania twórczości genialnej pisarki dziękuję wydawnictwu MG!

PS. Stasię, moją siostrę, autorkę powyższej recenzji, możecie znaleźć na jej blogu o jakże pozytywnej nazwie: Biblioteka Radosnego Człowieka ^^
PS2. A czy Wy sięgnęliście już po dzieła sióstr Bronte?