Nastoletnie miłostki okiem płci brzydszej

Alek jest licealistą, który ma mnóstwo problemów - zarówno rodzinnych jak i miłosnych. Matce zależy tylko na opinii innych ludzi, więc syna od małego wychowuje na małego geniusza i dziecko idealne, tym samym go od siebie zniechęcając. Chłopak przy każdej nadarzającej się okazji próbuje zrobić na złość matce, a sam twierdzi, że nawet jej nie lubi (z wzajemnością). Uczuciową połową Alka szarpią za to sprzeczne emocje, bo co zrobić, gdy kocha się więcej niż jedną dziewczynę? I jak nie zaplątać się w stworzonej samodzielnie sieci kłamstw i niedomówień? Do tego wszystkiego dodajemy jeszcze służącą-nauczycielkę, szachowego mistrza, Tartaka, kilka nie zrobionych referatów z historii, przyjaciela z szerokim bagażem miłosnych doświadczeń i nieproszonego brata ojca. Czyż życie nie jest skomplikowane?

"Nie da się w życiu być zawsze porządnym człowiekiem, ale w miarę możliwości trzeba się postarać, żeby nie być bydlakiem."

Nie do pary to historia miłosnych rozterek Alka, historia spisana z męskiego punktu widzenia. W sumie to chyba moja pierwsza książka o nastolatkach opisana przez chłopaka. I chyba właśnie dlatego nie polubiliśmy się z głównym bohaterek - dziewczyna nie powinna wchodzić do głowy żadnego chłopaka, chyba że chce trafić do wariatkowa. Bo Alek to ś w i n i a!!! Skacze z kwiatka na kwiatek, nikim się nie przejmuje i robi wrażenie człowieka, który nie miewa poczucia winy. Kobieciarz. Oszust. Trochę nieogarnięty, niezdecydowany i niedojrzały. Gubi się, plączę i zarywa do kolejnych dziewczyn. Poza tym krytykant. Oczywiście siebie uważa za pana i władcę, ale inni? Ta jest niezbyt ładna, ciągle nadąsana, ten ma nie po kolei w głowie, tamta to puszczalska... Porównuje. No, ta jest urocza, słodka i jej na mnie zależy, ale jest nudna i przewrażliwiona, za to tamta jest agresywna, błyskotliwa, ale szalona. Którą wybrać? A może by tak, kochany Alku, po prostu być singlem, jak żadna dziewczyna ci nie pasuje?

Tak czy owak pani Nowak znowu TO robi. Czym jest owe TO? Znów pokazuje prawdziwy, realny, szczery świat nastolatków z ich punktu widzenia. Całkiem subiektywny, a jednak ukazujący problemy, rozterki, wady i zalety młodzieży. Żaden bohater nie jest święty. A to znaczy, że wszyscy popełniają błędy. W dodatku nie brak im zarówno negatywnych jak i pozytywnych cech charakteru. Słowem - Ewa Nowak tworzy pełnowymiarowe postacie, żywe, które mogłyby równie dobrze wyjść z kart powieści i stanąć przed nami. Niektórych, jak Alka, możemy znienawidzić, a innych polubić (w moim przypadku było to tylko "tolerowanie", ale i tak się zdarza). Jednak przede wszystkim - możemy ich zrozumieć, wczuć się w ich sytuację. Na tym skupia się autorka i za to ją podziwiam.

"Gdyby nie dziewczyny, gatunek homo sapiens dawno by wyginął. Ten kto powiedział, że to słaba płeć, nie miał o niej pojęcia. Żaden facet nie może się równać z dobrodusznością, kreatywnością i miłością z dziewczyną. Wszystko im zawdzięczamy. Wszystko!"

Mimo że główny bohater jest naprawdę niezwykle irytujący, czytanie tej historii z jego punktu widzenia było niezwykle ciekawe. Tym bardziej, że nasze poglądy diametralnie się od siebie różnią. Czytając, niemal widziałam Alka pochylonego nad klawiaturą piszącego swoją opowieść. I to jaką opowieść! Pełną dziwacznych zdarzeń, nieprzewidywalnych zwrotów akcji, poplątaną, zaplątaną i zabawną. Książkę czyta się bardzo przyjemnie i lekko, a kolejne perypetie chłopaka z czasem przestały mnie dnerwować, a tylko wywoływały uśmiech. Jednej zalety nie można Alkowi odmówić - jest bezpośredni i szczery (oczywiście jedynie w swoich zeznaniach, bo kłamstewek trochę się mu na koncie uzbierało. Nic dziwnego, skoro zarywa do co drugiej dziewczyny...).

Nie do pary nie jest powieścią niezwykłą, łapiącą za serducho, nie jest bardzo odkrywcza ani porywająca, ale to lekka historia, która z pewnością pokaże Wam bliżej świat nastolatków. Nie jest to może najlepsza książka pani Nowak, ale nie czuję się oszukana czy zawiedziona. W moim rankingu dalej króluje Krzywe 10, Bardzo biała wrona i Bransoletka (gorąco Wam te powieści polecam, bo są rewelacyjne!), ale najnowsza pozycja autorki wcale nie odstaje poziomem. To dalej ten sam bezkonkurencyjny styl, te same nastoletnie dylematy, szczera historia i wciągająca fabuła. Nie mówiąc już o przepięknej okładce (wydanie jest naprawdę świetne, a na żywo wygląda jeszcze lepiej). Czy polecam? Oczywiście! I niedługo lecę do biblioteki, bo mam ochotę na więcej książek pani Nowak.

"Nie do pary" Ewa Nowak, Wyd. Egmont, str. 350

Za możliwość poznania kolejnej książki Ewy Nowak serdecznie dziękuję wydawnictwu Egmont!