Filmowy wieczorek, czyli moje zachwyty, perełki, wzdychacze i przeciętniaki

Często łapię się na myśli, że chętniej obejrzałabym jakiś film niż przeczytała książkę. Jestem filmomaniakiem, uwielbiam puścić sobie jakiegoś odmóżdżacza na noc, pooglądać coś z rodzinką, pójść do kina. Dzisiaj ma dla Was listę tych tworów, które ostatnio szczególnie zapadły mi w pamięci. Jest to różnorodna mieszanka, bo i nie mam swojego ulubionego gatunku - oglądam wszystko, co w jakiś sposób mnie zaintryguje (albo zachęci doborem aktorów).  Dziś pragnę przedstawić Wam listę składającą się z piętnastu pozycji. Zacznijmy może od trzech pozycji, które miałam przyjemność obejrzeć na wielkim ekranie... 

Zjawa (2015)

Powiem tak: Leonardo Di Caprio jest moim mistrzem! Po obejrzeniu Zjawy zabrałam się za nadrabianie filmów, w których grał (o czym zresztą przekonacie się w dalszej części posta). Ta ekranizacja to istny geniusz, nie tylko oscarowa gra Leosia zasługuje na brawa, ale także scenografia, ujęcia kamery, emocje. I to, że mimo ponad dwugodzinnego łażenia po śniegu, film się nie dłuży i ciekawi. Osobiście nie gustuje w takim kinie, ale tym razem... Po prostu szok. Polecam gorąco, ale ostrzegam, że niektórym ta pozycja może nie przypaść do gustu ze względu na znikomą obecność akcji i pewną monotonię. Ale warto, ludziska, warto! Choćby dla Leonarda i równie genialnego Hardy'ego! 

Planeta singli (2016)

Kochani, dawno tak się nie bawiłam na filmie! Rewelacyjna polska komedia, z niebanalnym poczuciem humoru, urocza, świeża, rozbrajająca! Myślałam, że nie przestanę się śmiać. Inni widzowie chyba podzielali moją opinię, bo na sali nikt nie próbował nawet powstrzymać rozbawienia. Nawet nasz kolega, który tak wzbraniał się przed pójściem na ten film. Mistrzostwo. Nawet momenty, które wydawać by się mogły podkoloryzowane (nie mówiąc o schematycznym, ale jakże cudownym zakończeniu), były tak... bezbłędnie uroczo-genialne, że trudno było nie zrobić przeciągłego: Oooo. Nie spodziewałam się nawet, że Planeta Singli może mi się tak spodobać. 

Historia Roja (2015)

Szczerze mówiąc, mocno się rozczarowałam na tym filmie. Spodziewałam się mocnego, zaskakującego, wstrząsającego filmu historycznego poruszającego fascynującą tematykę żołnierzy wyklętych, a dostałam... No właśnie, co? Tak jak wykonanie zrobiło na mnie spore wrażenie: efekty, gra aktorska, zdjęcia, tak najzwyczajniej w świecie się wynudziła. I nie mówię tak dlatego, że jestem uczniakiem niezainteresowanym polską historią, ale nie spodobał mi się sposób, w jaki reżyserzy ujęli ten temat. Tu się nic konkretnego nie działo! Film nie porywa. I choć zdarzają się intrygujące sceny, nawet humorystyczne, i nie brakuje ciekawych momentów, jak dla mnie to nieco za mało. Trochę to wszystko wydało mi się... płytkie? A tytułowy Rój - nie do zniesienia. Ale oczywiście warto zobaczyć choćby po to, aby na własnej skórze przekonać się, co narobiło takiego szumu.

Złap mnie, jeśli potrafisz (2002)

Wielbię, ubóstwiam, kocham do szaleństwa! Ten film jest BEZBŁEDNY!!! ♥ Gra aktorska (od tej pory jestem fanką DiCapria, naprawdę!), humor, świetna, genialna historia, pomysł, ciągłe wzdychanie, kibicowanie głównemu bohaterowi! Nie mogę się nawet wysłowić, po prostu się rozpływam, gdy myślę o tym filmie. Wzruszający, ale i zabawny, pochłaniający całkowicie uwagę widza. Historia genialnego fałszerza, który nie skończył nawet osiemnastki, i policjanta, który próbuje go złapać. Uwielbiam takie filmy, pełne ciepła i humory, powalające na łopatki. Miłość od pierwszego wejrzenia... Musicie to obejrzeć! 

Rozważna i romantyczna (1995) 

Jestem zakochana zarówno w książkach jak i filmach umiejscowionych w epoce wiktoriańskiej. Te piękne suknie, maniery, angielski klimacik. I choć Rozważnej i romantycznej nie czytałam (i raczej nie mam w planach tego zmieniać), film mnie zauroczył. Może nie aż tak jak miniserial Dumy i uprzedzenia z 1995 (który w dalszym ciągu gorąco Wam polecam!), ale miło się na niego patrzało, kibicując głównym bohaterom. Mimo tego, że udało mi się niemal bez pomyłek odgadnąć przebieg fabuły (jestem schematowym mistrzem!), kompletnie nie przeszkodziło mi to w wzdychaniu i zachwycaniu się. Jakiś taki romantyczny pierwiastek od razu się ujawnia, gdy się ogląda takie filmy. Polecam tę pozycję wszystkim paniom, które chciałyby wziąć ślub z Darcym lub innym jego pokroju dżentelmenem. 

Akeelah i jej nauczyciel (2006)

Nie wiem dlaczego, ale bardzo lubię filmy, w których występuje nauczyciel i jego uczeń, jakiś konkurs do wygrania, doskonalenie swoich umiejętności itd. Tym razem ową umiejętnością jest literowanie i konkurs ortograficznym, w którym chce wziąć udział jedenastoletnia Akeelah. Jej mentora gra znany nam zapewne z Matrixa Fishburne. Film jest ciekawy, familijny i uroczy, wywołuje na twarzy ciepły uśmiech. Nie jest to może dzieło godne Oscara, ale fajnie obejrzeć sobie czasem coś tak przyjemnego i lekkiego na dobranoc. 

Pan od muzyki (2004)

I po raz kolejny - nauczyciel muzyki, który zaraża swoją pasją uczniów w poprawczaku i tworzy chór. Francuskie filmy mają w sobie jakąś wrażliwość i nieodparty urok. I w tym przypadku się nie zawiodłam. Wszyscy bohaterowie od razu podbili moje serce! Zwłaszcza mały Pépinot i Maxence. Piękna historia, ciekawa i wzruszająca, idealna do obejrzenia w gronie rodzinnym. Pełna ciepła i wiary w ludzi. Polecam gorąco z czystym sumieniem! 

Prestiż (2006)

Mam słabość do iluzjonistów i filmów o nich, tak więc gdy przeglądając filmweba natrafiłam przypadkiem na Prestiż i zobaczyłam, że jest to pozycja o dwóch rywalizujących ze sobą iluzjonistach... Nie mogłam się oprzeć. Na początku nie za bardzo mogłam się we wszystkim połapać i straszeni mylili mi się ze sobą aktorzy, ale to, co dzieje się później, całkowicie mi to zrekompensowało. To urzekający film, ale też nieco upiorny i na pewno nie optymistyczny. Pozycja dla fanów grozy i iście mrocznych klimatów. Jedyne, co mi się nie podobało, to końcówka, która... no dobra, zostawię Was w niepewności. A film polecam! 

Zakazany Bóg (2013)

Tą pozycję miałam przyjemność obejrzeć na szkolnych rekolekcjach. Szczerze mówiąc, nie za bardzo mogłam skupić się na seansie, bo miałam całkowicie zatkany nos i co chwilę sięgałam po chusteczki - marzyłam, aby już wyjść i porządnie odetkać nos! Mimo to film bardzo mi się spodobał, mówi o wojnie domowej w Hiszpanii mającej miejsce tuż przed II wojną światową i związanymi z nią morderstwami kleru. Zabijano ich tylko dlatego, że wyznawali wiarę w Boga. Film jest dość długi, trwa ponad dwie godziny, ale pokazuje całkowite oddanie Chrystusowi, walkę o swoje ideały, męczeńską śmierć. Nie jest to arcydzieło na skalę światową, ale mnie się podobało. 

Vinci (2004)

Możecie mnie teraz zabić, ale naprawdę lubię polskie komedie (no, niektóre)! Mimo wszystko mamy przecież podobne poczucie humoru, tę samą kulturę, te same zwyczaje - wydaje mi się, że tylko rodzime produkcje są w stanie pokazać prawdziwe realia życia Polaków. Vinci to genialny film o pewnych sprytnych przestępcach, którzy chcą ukraść jeden z najsłynniejszych obrazów znajdujących się w Polsce - "Damę z łasiczką". Film jest lekki, zabawny, pomysłowy, z ciekawą intrygą i niezłymi aktorami. Wywołuje niejeden uśmiech. Z polskich produkcji polecić mogę jeszcze rozbrajającą Kołysankę (o wampirach, ale nieco inaczej) czy Mój rower. 

Batman - Początek (2005), Mroczny Rycerz (2008), Mroczny Rycerz powstaje (2012)

Nadrabiam ostatnio filmy o superbohaterów (wcześniej Batman, teraz Marvel: Iron Man, X-Men...) i powiem Wam, że choć nie są to pozycje, które by mnie zachwyciły, to wcale nieźle się przy nich bawię. Oczywiście jeśli chodzi o Batmana, to moim ulubieńcem jest część druga i Joker! Matko, ten aktor jest genialny. A raczej był, bo jak się dowiedziałam, umarł w rok premiery Mrocznego Rycerza... Nawet nie wiecie, jaki smutek mnie ogarnął - przecież po Jokerze dostałby rolę w każdym filmie. 

Pocahontas (1995), Pocahontas II - Podróż do Nowego Świata (1998)

Tak jak pierwsza część animacji jest urzekająca, magiczna i ze świetnymi piosenkami, tak druga... Jakby by tu delikatnie... Wolałabym nigdy jej nie obejrzeć. Kicz. Na siłę. Jedna z najgorszych kontynuacji, jakie miałam (nie)przyjemność oglądać. Tak zepsuć coś tak pięknego, no jak można! Dubbing inny, historia do bani, koszmar. Ale część pierwszą, jeśli jakimś cudem jeszcze nie oglądaliście, polecam. 

Wyspa tajemnic (2010)

I znów Leonardo! Film porusza tematykę dość intrygującą i ciekawą, mówi bowiem o ludziach zamkniętych w szpitalu psychiatrycznym. O szaleństwie, zbrodni i śledztwie. Genialna gra aktorska, pomysł, przebieg akcji. Wszystko! Nie jest to może jeden z moich ulubionych filmów, ale zdecydowanie zasługuje na uwagę. Teraz muszę nadrobić jeszcze Wielkiego Gatsby'ego (czytałam książkę i wiem, że dla DiCapria postać Gatsby'ego musiała być wyzwaniem) , Django, Wilka z Wall Street (choć słyszałam tyle sprzecznych opinii, że jakoś mnie do niego nie ciągnie) i kilka innych. Dam radę! 

Love, Rosie (2014)

Nie sięgnęłam po powieść i poszłam na skróty. Obejrzałam film. I muszę Wam powiedzieć, że chyba się zakochałam. Sam Claflin jest po prostu idealny, nie mogę doczekać się jego roli w Zanim się pojawiłeś (tak! Muszę iść do kina!!). Lily Collins też bardzo lubię (choć Miasto Kości mogła sobie darować), a razem z Claflinem tworzą udany duet. Kibicowałam im od początku filmu, równocześnie śmiejąc się, jak wszystko wokół psuje im plany. Love, Rosie to taka leciutka obyczajówka, moim zdaniem nic specjalnego, ale plus za aktorów. 

Anna Karenina (2012)

Nawet nie wiecie, jak ta baba mnie denerwuje! Czy tylko ja mam wrażenie, że Keira Knightley używa ciągle tego samego zestawu min? Strasznie irytująca, jakoś za nią nie przepadam. W roli Anny, jędzy praktycznie wyzbytej, w moim odczuciu, moralności i sumienia (książki nie czytałam, więc nie mam porównania), poradziła sobie nie najgorzej, ale i tak strasznie mnie irytowała. Film jest dość średniawy, ale zaczarowała mnie scenografia. Magia i czysty obłęd! Motyw teatru mundi, scena, przejścia niczym w teatrze - coś pięknego i intrygującego. Gdyby nie to, chyba bym do końca nie wytrwała.


Na dzisiaj to by było na tyle. Nawet nie wiecie, jakim wyzwaniem okazało się dla mnie wybranie tylko piętnastu filmów! Koniecznie dajcie znać, które z tych filmów oglądaliście (i jakie zrobiły na Was wrażenia), a które macie zamiar obejrzeć. Byłabym również wdzięczna za podrzucenie mi kilku ciekawych tytułów, bo powoli kończą mi się pomysły na nocne seanse. Szukam szczególnie jakichś ciekawych produkcji familijnych, które mogłabym obejrzeć z dziewięcioletnim kuzynem. Liczę na Was! ^.^