61) Zabić drozda

Rzecz dzieje się w cichym i na pozór spokojnym miasteczku Maycomb w stanie Alabama. W miejscu bezpiecznym i porządnym. W miejscu, gdzie wszyscy się znają, choć niekoniecznie szanują. Tutaj właśnie mieszka mała Jean. Opowiadana przez nią historia prowadzi nas powoli do incydentu, w którym to jej brat Jem złamał rękę. Krok za krokiem przemierzamy skomplikowaną, ale jakże ciekawą opowieść, w których główne role zajmują Atticus, Dziki Radley, Bob Ewell i Tom Robinson. Oczami małej jeszcze dziewczynki poznajemy jakże poważne sprawy. Wiedzieć Wam trzeba, że nie jest to tylko przyjemna powiastka o radosnym świecie dzieci. Więc jeśli tylko takiej poszukujecie, to lepiej od razu odłóżcie tę książkę z powrotem na półkę. 

Zabić drozda opowiada o tolerancji, dorastaniu, niewinności, szacunku, patrzeniu na innych i na siebie. O tym, że:

"Nigdy naprawdę nie zrozumie się człowieka, dopóki nie spojrzy się na sprawy z jego punktu widzenia, dopóki nie wejdzie się w jego skórę, nie pochodzi się w jego skórze po świecie."

Na samym początku muszę Was ostrzec, że jeśli poważnie chcecie przeczytać tę książkę i macie zamiar z niej coś wynieść (a z tej powieści jest co wynosić), to proszę, nie odkładajcie jej po pierwszych osiemdziesięciu stronach, które prawdę mówiąc są nudne jak flaki z olejem. Żeby docenić tę historię i jej wartości, niestety trzeba te ciągnące się niemiłosiernie strony przeboleć. Bez obaw - z każda kolejną kartką robi się coraz ciekawiej. 

Autorka wykreowała naprawdę realistycznych bohaterów, miejsca, sytuacje. Mogłam się przenieść się w tamte czasy, mogłam leniwie spacerować po uliczkach Maycomb razem z Jemem, Jean i Dillem. Mogłam obserwować dom Dzikiego Radleya i mogłam uczyć się, jak być damą. Mogłam tego wszystkiego doświadczyć zatapiając się coraz bardziej w lekturze. Harper Lee potrafi świetnie budować napięcie i każdą sytuację. 

„Ale ja, zanim będę mógł żyć w zgodzie z innymi ludźmi, przede wszystkim muszę żyć w zgodzie z sobą samym. Jedyna rzecz, jaka nie podlega przegłosowaniu przez większość, to sumienie człowieka.”

Po protu magiczny nastrój, magiczna atmosfera i magiczna opowieść. Dosłownie wszystko jest doskonałe. No, może oprócz niezachęcającego początku. Przeczytałem te... chyba niecałe trzysta stron, a w tym czasie poznałam tyle ciekawych historii i tyle wartości! Tak, to jest książka, którą się pamięta. Już rozumiem, czemu jest tak chwalona. 

W prosty, ale piękny i głęboki sposób pokazuje nam Amerykę w latach trzydziestych. Jej mieszkańców, obyczaje, uprzedzenia. Jeśli jesteście ciekawi tej historii to gorąco polecam tę książkę. Naprawdę warto ją przeczytać. 

"Zabić drozda" Harper Lee, Wyd. Kameleon